یک چیزی خیلی معضل شده. خواهرم خونه خریدند؛جالبه خونه معمولی هم سلیقه شون نشده و انگشت گذاشتند روی یک خونه ی بزرگ و قیمت بالا. بعد با 30 تومن پول نقد!!!!
اونوقت داماد به خودش می باله ک من چقدر آدم ریسک پذیری ام. با 30 تومن خونه ی فلان قدی گرفتم. حالا موعد چک هاشون قیافه شون دیدنیه.
چک قبلی بهشون کمک کردم مبلغی، و باعث شدند منی که به قسطام مقیدم قسطام چند روز عقب بیفته و جالب تر اینه ک داماد انتظار کمک بیشتری از من داشت.
الان چک دومشونه و طبق معمول باز موندن چه کنند و انتظار کمک دارند. خب من اگر قرار بود این همه پول به اینا بدم ک خودم بجای ماشین خونه می خریدم.
الان می خوام تبلت بخرم ولی پولمو بدم بهشون نمیتونم بخرم. جالبه هر وقت پول می گیرن میگن 5 روزه، 1 هفته 1 ماهه میدیم ولی حتا 1 بار هم نشده سر وقت بدن و همیشه با چند ماه تاخیر میدن. الان حرف حسابم چیه؟!
حرف حسابم اینه ک چرا باید لقمه ای برداری بزرگتر از دهنت به امید دیگران؟
من برای خرید خونه 5 تومن کم داشتم و اینکارو نکردم و ماشین خریدم. اینا .....
بحثم اینه ک هر کس زحمت میکشه، پول درمیاره برا پولش نقشه ای داره. نباید از دیگران انتظار داشت. ما که نمی تونیم هر ماه پول به دیگران بدیم ک. خودمون پس چی؟
اصلا منکه مخالف شدیدم که آدم چیزی که نیاز نداره- مث همین خونه اینا ک خونه دومشونه- بخره و خودش رو تو سختی بذاره. اونم وقتی قراره بیفته دست وراث. دیوونگیه محضه
الان چیزی هم نمیشه خرید دیگه- اونوقت میگن ما پول لازمیم این رفته فلان چیز خریده. جالبه با اعتماد به نفس میگن اشکال نداره، بذار قسطات عقب بیفته!!!!
خدایا! این اعتماد به نفس که به اینا دادی 1 دهمش رو به ما میدادی جای قرقی تو هوا اوج می گرفتیم
